Erkenning van nuttige ervaring voor algemene vakken

Het feit dat leraren voor technische en praktische vakken hun nuttige ervaring (lees geldelijke anciënniteit) kunnen laten gelden en anderen niet voor algemene vakken is pure discriminatie.

Deze discriminatie wordt vergoelijkt door te zeggen dat er geen budget is voor uitbreiding naar andere “personeelscategorieën”. Wel blijkt er meer vraag naar leraren met ervaring in technische of praktische vakken dan in algemene vakken.

Toch zijn er ook algemene knelpuntvakken vandaag de dag. Denk maar aan fysica, wiskunde, Frans … Het kan niet dat een leerkracht Nederlands-Engels die tien jaar op de redactie van de VRT heeft gewerkt, moet starten in het onderwijs aan het loon van nul jaar geldelijke anciënniteit.

Verder is het moeilijk om aan een full time opdracht te beginnen wanneer men start binnen het onderwijs. Moesten de mensen die de stap maken van de privé naar het onderwijs ook kunnen genieten van de erkenning van de nuttige ervaring voor algemene vakken omdat ze jaren bijvoorbeeld internationaal actief zijn geweest en hun talen goed beheersen of jaren met wiskunde bezig geweest zijn dan zou dit een extra stimulans voor hen kunnen zijn. Dan zouden zij ook gemakkelijker uren die na verloop van tijd wegvallen om de een of andere reden kunnen opvangen door bijvoorbeeld een algemeen vak als wiskunde te geven.

Het is inderdaad discriminerend dat enkel voor praktijk en technische vakken nuttige ervaring kan meegenomen worden.
Niet enkel algemene vakken worden hierdoor gediscrimineerd, maar ook de o zo belangrijke functies bij het ondersteunend personeel.
Vanuit de overheid wordt de lat zeer hoog gelegd wat betreft administratie, meer bepaald leerlingenadministratie, personeelsadministratie en financiën / boekhouding.
Bijvoorbeeld iemand met 10 jaar ervaring in de privésector op een boekhoudkundige dienst die nu ook de boekhouding en financiën van de school doet mag geen anciënniteit meenemen in uren ondersteunend personeel, terwijl deze ervaring juist van enorm belang is voor zijn takenpakket wat betreft de wetgeving betreffende accountancy en fiscaliteit.
Mijn pleidooi zou dan ook zijn dat ongeacht de functie die bekleed wordt, van leerkracht tot ondersteunend personeel en middenkader tot directie, er wordt gekeken, individueel, of de ervaring komende uit de privésector in de uitoefening van het werkelijke takenpakket al dan niet nuttig is.

Ik ben er volledig mee akkoord dat het laten meetellen van nuttige ervaring enkel voor praktijkvakken discriminatie is. Het moet zeker een mogelijkheid zijn om ook voor algemene vakken nuttige ervaring mee te nemen in het onderwijs om deze job aantrekkelijker te maken.
Toch denk ik dat het belangrijk is hierin te nuanceren: het is niet omdat je 10 jaar op de redactie van de VRT gewerkt hebt en daardoor heel wat kennis en vaardigheden hebt opgebouwd, dat je ook in staat bent om talen deftig door te geven aan een groep jongeren, elk met hun eigen noden en behoeften. Het is heel goed mogelijk dat iemand die in theorie wel alle kennis heeft en die goed kan toepassen, niet de capaciteiten heeft om deze kennis door te geven aan jongeren.
Dat geldt natuurlijk evengoed voor mensen die vanuit de privé een praktijkvak gaan onderrichten. Ook zij kunnen wel de nodige kennis en vaardigheden hebben, maar dat is geen garantie dat het hen ook lukt om deze kennis en vaardigheden door te geven aan anderen.
Ik ben er dan ook voorstander van om het meenemen van nuttige ervaring in het onderwijs inderdaad heel individueel te bekijken, ook voor de praktijkvakken.
Ik vind dat het meenemen van nuttige ervaring niet tout court gebaseerd mag zijn op een lijst van jobs en hun aanvullend lerarendiploma die dan in aanmerking komen. Ik pleit voor een soort van evaluatiesysteem dat kan aantonen dat iemand in zijn job als leerkracht inderdaad gebruik maakt van de ervaring die hij/zij heeft opgebouwd in de privésector. Dit dan zowel voor mensen die in een algemeen- als een praktijkvak zullen lesgeven.

Ik ben het het er mee eens dat nuttige ervaring bij algemene vakken moet meetellen. Het is ook een vreemde logica om dat niet te doen voor algemene vakken en wél voor praktijkvakken. Het schoentje knelt hier echter bij budgetten volgens mij. Dat zei de minister al in 2009(!)
Het is erg jammer dat hier 7 jaar later nog steeds geen verandering in gekomen is. Zo worden algemene knelpuntvakken in stand gehouden.
Ik ben echter ook eens met Kitty dat er meer onderzocht dient te worden dan 'de papieren'. De vraag is alleen hoe we dit kunnen organiseren.

de huidige reglementering omtrent het erkennen van nuttige ervaring dateert van een periode dat er nog zeer binair gedacht werd. Zowel de onderwijscontext als de algemene maatschappelijke context is in die mater gewijzigd dat een aanpassing zich opdringt. Om die reden wordt momenteel werk gemaakt van een loopbaanpact. Ook vorige legislaturen werd reeds werk gemaakt van deze problematiek maar echter zonder resultaat. Dit omwille van twee redenen. Een eerste reden is de financiële consequentie. Een tweede betreft een juridische kwestie. Even ingaan op de eerst consequentie. In 2007 werd een berekening gemaakt en bleek zeer duidelijke dat de toepassing van de erkenning voor alle personeelsleden financieel niet haalbaar is. Het budget voor onderwijs is vandaag ongeveer 30% van de volledige Vlaamse begroting. Binnen het budget onderwijs gaat ongeveer 80% naar lonen van onderwijzend personeel. Een kleine wijziging heeft meteen een serieuze impact. Vorige legislatuur dienden we een wetsvoorstel in waarin we de gelijkschakeling voorstelden met ingang van 2012. De Raad van State heeft dit vernietigend geadviseerd omwille van de schending van de gelijke rechten. Kortom: zeer logische en plausibele vraag maar omwille van budgettaire en juridische redenen tot op vandaag niet haalbaar.

Ik ben het eens met de mening dat het toekennen van erkenning van nuttige ervaring op een objectieve (en meetbare) manier dient te gebeuren. Verder dient deze mogelijkheid van erkenning verder uitgebreid te worden naar niet onderwijzende functies. Alleen ... de financiële middelen zijn niet voor handen.
Welnu, ik ben fervent voorstander van vier zaken:
1. Al het niet onderwijzend personeel dient ook te werken op woensdagnamiddag net als in de privé. Op die manier zou er meer werk verzet worden en dus minder personeel nodig. Het vrijgekomen budget zou je kunnen gebruiken voor andere kosten te compenseren.
2. Het niet onderwijzend personeel dient ook in te leveren op het gebied van vakantie. In vergelijking met de privé is er hier wel een groot onevenwicht. Dit zou ook een extra besparing zijn.
3. Een beginnende leerkracht heeft het heel zwaar. Ik zou ervoor willen pleiten van in het begin van zijn carrière niet al te veel uren te laten lesgeven. Naarmate hij langer in het systeem zit, zou het aantal uren dat hij les moet geven de hoogte in moeten gaan. Op die manier zouden er minder leerkrachten nodig zijn en ook dit zou een besparende maatregel zijn.
4. Mensen die al jaar en dag in het onderwijs werken hebben op het eind van hun loopbaan een mooi salaris. Verder zijn zij over het algemeen uit de grote kosten. Vandaar dat ik ijver voor loonmatiging op het einde van de carrière. De loonstijging zou niet zo veel meer mogen bedragen. Ook dit zou een kostenbesparend effect hebben. Wederom zou dit geld gebruikt kunnen worden voor het "financieren" van de erkenning van de nuttige ervaring.

De voorstellen zijn zeker interessant maar enige nuancering is toch op zijn plaats.

1. Werken op woensdag namiddag: dit zou gerust kunnen. Je zal echter merken dat veel omkaderend personeel in de praktijk al werkt op woensdag namiddag of toch in ieder geval langer werkt. Hier wil ik wel nog aanvullen dat het omkaderend personeel niet zo veel verdienen in het onderwijs. Vandaar dat de voordelen zoals woensdag namiddag wel welkom zijn. Even ter vergelijking, ik ben adjunct directie en verdien minder dan de gemiddelde leerkracht. Laat staan dat ik evenveel zou verdienen dan mensen die in de privésector werken met ongeveer dezelfde functie en diploma's.

2. vakanties: dit is al zo. Ikzelf heb bijv. ongeveer drie weken minder vakantie in de zomer dan leerkrachten. Het gaat hier over de eerste week van juli en de 2 laatste weken van augustus. Omkaderend personeel is oproepbaar de laatste twee weken van augustus door hun school. In de praktijk doen we dit echter niet de gehele 2 weken omdat we simpelweg geen werk hebben voor deze mensen...elk jaar leg ik een klusjeslijst aan maar deze is snel gedaan. Klusjesmannen enz. moeten sowieso wél opkomen.

3. Op zich is dit een goed idee. ik merk echter dat veel mensen aan het einde van hun carrière net behoefte hebben aan ' het rustiger aan doen'. Ook hier kunnen nog heel wat maatregelen genomen worden.

4. met de loonmatiging ben ik het volkomen eens.

Bij het lezen van de voorstellen van Michel vroeg ik me even af of hij wel weet waar hij het over heeft.
1. Werken op woensdag namiddag:
Misschien moet je in de scholen eens rondlopen op woensdag namiddag. Je zou ervan versteld staan hoeveel werkende mensen je zou tegenkomen. Op onze school wordt er zelfs op woensdag namiddag les gegeven!
Buiten het feit of je nu al dan niet op woensdag namiddag werkt, iemand die fulltime werkt werkt net zoals in de privé fulltime, met dat verschil dat je in het onderwijs op woensdag namiddag vrij kan zijn maar dan wel op vrijdag tot 17u werkt. In hoeveel privé-instanties kan je op vrijdagnamiddag na 14u nog terecht?
2 Vakanties
Niet onderwijzend personeel heeft net zoals Lieve reeds aantoonde minder vakantie dan onderwijzend personeel.
3. Het klopt dat beginnende leerkrachten het heel zwaar hebben. De keuze om een fulltime opdracht aan te nemen ligt dan ook bij hen zelf. Als ze van mening zijn dat de opdracht te zwaar is moeten ze minder uren aannemen, maar om dit te veralgemenen is toch kort door de bocht gaan. Sommige personen kunnen van nature veel meer aan dan anderen, sommige vakken zijn veel intenser en arbeidsintensiever dan andere. Net zoals het meenemen van nuttige ervaring is dit afzonderlijk te bekijken.
4. Hier kan ik mij bij aansluiten.

Even een korte reactie bij de voorstellen. Het is onmogelijk om het financiële probleem op te lossen door het onderwijzend personeel dat geen lesgeeft meer uren op school te laten werken. Ten eerste is de groep leerkrachten beduidend hoger dan de groep niet-leerkrachten op school. Ik ben het eens met de reactie van Lieve en Hann dat de werkkracht op woensdagnamiddag en vakantiedagen nu reeds groot is. We moeten zeker ook voor ogen houden wat onderzoek over de leerkracht uitgewezen heeft nl. dat een vrij hoge groep onderwijzend personeel bewust gekozen heeft voor een schoolomgeving omwille van de goede combinatie van gezin en arbeid. Dit is natuurlijk niet de enigste motivatie maar ze speelt sterk mee. Verder wil ik aangeven dat het niet zo éénvoudig is qua schoolorganisatie om jonge leerkrachten niet fulltime in dienst te nemen. In een kleine basisschool is dit haast onhaalbaar. Daarbovenop zullen leerkrachten niet snel geneigd zijn om aan een lagere verloning dan vandaag te starten. De loonmatiging aan het einde van de loopbaan is een goed en haalbaar voorstel lijkt me.

Ik ben het helemaal eens met wat Kathleen aangeeft. De reden waarom mensen kiezen voor het onderwijs is heel vaak omdat het makkelijk te combineren is met een gezin. Buiten de schoolvakanties merk ik zelf dat de werkdruk toch vrij hoog ligt. Ook in de vakanties is er nog wel wat te doen. Maar dat gebeurt dan thuis, waardoor het misschien minder zichtbaar is. Dus leerkrachten werken al vrij veel in de vakanties. Ik werk zelf ook nog een weekje door in juli en begin terug de laatste week van augustus.
Mensen opleggen om minder uren te doen, vind ik geen goed idee. Ik vind ook dat ieder voor zich dit moet kunnen bepalen.
Ik kan me vinden in de loonmatiging. Al denk ik wel dat dit op veel verzet kan stuiten. Zeker omdat mensen ook al verplicht worden langer te werken in onze huidige maatschappij.